1- گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد، ایران 2- گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد، ایران ، banitalebi.e@gmail.com
چکیده: (5378 مشاهده)
زمینه و هدف:مولتیپلاسکلروزیسیکبیماریمزمنوناتوان کنندهسیستمعصبی استکه منجر به تخریبمیلینسیستماعصابمرکزی(مغزونخاع)میگردد. تمرینات ورزشی منظم و به طور کلی فعالیتهای بدنی برای حفظ سلامتی و پیشگیری از بیماری بسیار مهم است، لذاهدف این پژوهش بررسیاثر12هفتهتمرینهای ترکیبی (تمرین کششی، تمرینهای قدرتی، استقامت قلبی تنفسی، انواع تمرینهای تعادلی ایستا و پویا، تمرینهای میان تنه(تمرین پیلاتس) و تمرینهای راه رفتن روی تردمیل با حمایت وزن) بر اینترفرون گاما و وضعیت ناتوانی گسترده زنان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس بود.
روش بررسی: تحقیق از نوع نیمه تجربی و طرح تحقیق پیش آزمون ـ پس آزمون با گروه کنترلو از نوعکاربردیاست،لذاازمیان بیماران زن مراجعه کننده به انجمن MS شهرستان شهرکرد، براساس نمره مقیاس ناتوانی جسمانی سه گروه تقسیم شدند. گروه اول (مقیاس ناتوانی جسمانی کمتر از 5/4) تعداد 44 نفر قرار داشتند که به طور تصادفی به یک گروه تجربی(22 نفر) و گروه کنترل(22 نفر) قرار گرفتند. در گروه دوم نیز (مقیاس ناتوانی جسمانی بین 5 تا 5/6) تعداد 26 نفر قرار گرفتند و به طور تصادفی به یک گروه تجربی(13 نفر) و گروه کنترل(13 نفر) تقسیم شدند. همچنین در گروه سوم (مقیاس ناتوانی جسمانی 5/6 به بالا) تعداد 26 نفر قرار گرفتند و به طور تصادفی به یک گروه تجربی(13 نفر) و گروه کنترل(13 نفر) تقسیم شدند. در مجموع تعداد 96 نفر در این تحقیق شرکت داشتند. گروههای تجربی اول، دوم و سوم هر کدام مداخله خاص خود را انجام دادند، در صورتی که گروههای کنترل تمرینهای کششی دریافت میکردند. برنامه تمرینها برای گروههای آزمایش 12 هفته، هفتهای سه جلسه و جلسهای یک ساعت بود. فاکتورهای آنتروپومتریو اینترفرون گاما بیماران قبل و بعد از تمرینها با ابزار مناسب اندازهگیری شد. سطوح سرمی اینترفرون گامابا استفاده از کیت تجاری الایزا و نمره EDSS با استفاده از مقیاس اندازهگیری ناتوانی جسمانی مبتلایان به MS اندازهگیری شد. تجزیهوتحلیلدادههای با استفاده از آمار توصیفی و واریانس یکطرفه و تی زوجی و وابسته انجامشد.
یافتهها: نتایج نشان داد که تفاوت معنیداری در INF-γ آزمودنیهایی با شدت ناتوانی کم در گروه مداخله اول قبل و بعد از تمرینها مشاهده نشد(017/1=p)، اما در گروه شاهد اول تفاوت معنیداری مشاهده نشد(229/0=p)، در مقایسه بین گروهی تفاوت معنیداری بین گروه شاهد و مداخله اول بر حسب INF-γ وجود نداشت(09/0=p). همچنین، نتایج نشان داد که تفاوت معنیداری در INF-γ آزمودنیهایی با شدت ناتوانی کم در گروه مداخله اول قبل و بعد از تمرینها وجود نداد(309/0=p)، اما در گروه شاهد اول تفاوت معنیداری مشاهده نشد(108/0=p)، در مقایسه بین گروهی تفاوت معنیداری بین گروه شاهد و مداخله اول بر حسب INF-γ وجود نداشت(273/0=p).
نتیجهگیری: انجام تمرینهای توانبخشی ترکیبی هر چند در سطوح سرمی اینترفرون گاما تغییری ایجاد نکرد، اما موجب تغییرات معنیداری در شدت ناتوانی بیماران مبتلا به M.S در سطوح مختلف گردید، لذا باتوجهبهایننتایج،میتوان پیشنهاد کرد که متخصصان توانبخشیازاینتمرینهابهعنوانیکی از درمانهایمکملدرکناردرمانهایداروییبرایبیماران MS استفادهکنند.
Saberi Z, Banitalebi E, Faramarzi M. The Combined Effects of Training on Serum Levels of Interferon Gamma (INF-γ) and Expanded Scale Disability Status Scale of Patients with Multiple Sclerosis at Different Levels of Disability . armaghanj 2017; 21 (11) :1125-1141 URL: http://armaghanj.yums.ac.ir/article-1-1545-fa.html
صابری زهرا، بنی طالبی ابراهیم، فرامرزی محمد. تأثیر ورزشی ترکیبی بر سطوح سرمیاینترفرون گاما (INF-γ) و وضعیت ناتوانی بیماران زنان مبتلا به مولتیپلاسکلروزیس با سطوح مختلف ناتوانی. ارمغان دانش. 1395; 21 (11) :1125-1141