زمینه و هدف: بارداری مرحله‌ای از زندگی هر زن است که در طول این دوره زنان تغییرات جسمی، روانی و اجتماعی را تجربه می‌کنند. بارداری یک دوره بحرانی برای هر زن است، اما این دوره برای زنانHIV  مثبت بسیار حساس و چالش برانگیز می‌باشد مادر HIV مثبت، در طی بارداری با یک بحران روانشناختی روبرو است که شامل؛ ترس از انتقال بیماری به فرزند، مرگ و سپردن کودک به خانواده یا یک قیم، عوارض جانبی داروها در طی بارداری و تأثیر بارداری روی سلامتی خود می‌باشد بنابراین زنان باردار HIV مثبت آسیب‌پذیر و نیازمند مداخلات حمایتی می‌باشند و مراقبت بارداری این زنان با زنانHIV منفی متفاوت بوده و نیازهای منحصر به فردی دارند، با این وجود اطلاعات اندکی در زمینه تجربه بارداری در زنان HIV مثبت وجود دارد .لذا مطالعه حاضر با هدف شناخت عمیق تجربه زیسته بارداری در زنان HIV  مثبت انجام شد.

روش بررسی: پژوهش حاضر یک مطالعه کیفی با رویکرد پدیدارشناسی هرمنیوتیک می‌باشد. 12 زن HIV مثبت که به مرکز مشاوره بیماری های رفتاری بیمارستان امام خمینی دانشگاه علوم پزشکی تهران مراجعه کرده بودند، برای شرکت در مطالعه با نمونه‌گیری مبتنی بر هدف انتخاب شدند. از مصاحبه‌های عمیق نیمه ساختار یافته جهت جمع‌آوری داده‌ها استفاده شد. متن مصاحبه‌ها ضبط و تایپ گردید.  پس از انجام 16 مصاحبه با طول مدت بین 40 تا 90 دقیقه با مشارکت کنندگان به غنا و تعمق لازم رسید و سپس داده‌ها با روش دیکلمن( 1989 ) تجزیه و تحلیل شدند.

یافته‌ها: مشارکت کنندگان این مطالعه در دامنه سنی 22 تا 39 سال بودند. پس از تحلیل داده‌ها  درونمایه اصلی با 3 درونمایه فرعی ظاهر شد. درونمایه اصلی بارداری در زنان HIV مثبت شامل"بازگشت دوباره به زندگی"بود که از درونمایه‌های فرعی "به سوی مادر شدن"، "ثبات و حمایت" و"خشنودی" تشکیل شده است.

نتیجه‌گیری: نتایج مطالعه نشان داد اگر چه تجربه بارداری در زنان HIV مثبت با احساس عمیق ترس از انتقال بیماری همراه بود، داشتن کودک به منزله پنجره امید می‌باشد. مادرشدن به زندگی آنان معنا بخشیده و زمینه را برای بازگشت به زندگی فراهم می‌کند. درک و آگاهی از تمامی‌ این موارد برای مراقبین بهداشتی ضروری است. بنابراین یافته‌های حاصل از این پژوهش، لزوم طراحی و اجرای برنامه‌ها و مداخله‌های همه جانبه و متناسب برای داشتن حس خوشایند از بارداری در این زنان را مورد تأکید قرار می‌دهد.