چکیده

زمینه و هدف: پرسنل پرستاری همواره در معرض خطر اختلالات اسکلتی ـ عضلانی مرتبط با کار قرار دارند و از مشکلات مهم بهداشتی در پرستاران می‌باشد. این مطالعه با هدف ارزیابی شیوع ابتلا به اختلالات اسکلتی ـ عضلانی در پرسنل پرستار انجام شده است.

روش بررسی: مطالعه حاضر به صورت توصیفی ـ تحلیلی و در سال 1393 انجام شد. در این مطالعه 200 نفر از پرستاران بیمارستان‌های آموزشی شهر شیراز به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای ساده انتخاب شدند. جمع‌آوری داده ها با استفاده از پرسشنامه نوردیک صورت پذیرفت. داده‌های جمع‌آوری شده با استفاده از  آزمون‌های آماری تی تست و مجذور کای تجزیه و تحلیل شدند.

یافته‌ها: نتایج نشان داد که 100 درصد از افراد مورد مطالعه در طی 12 ماه گذشته، حداقل در یک ناحیه از بدن دچار اختلالات اسکلتی ـ عضلانی شده‌اند. بیشترین اختلال مربوط به پشت(7/12 درصد)، زانو(6/12 درصد) و نشیمن و کمر(4/12 درصد) می‌باشد. آزمون مجذور کای نشان داد که ارتباط معنی‌داری بین جنس با شیوع اختلال اسکلتی ـ عضلانی در ناحیه گردن وجود دارد(05/0p<). آزمون تی تست نیز نشان داد که ارتباط معنی‌داری بین سن و سابقه کار با شیوع اختلال اسکلتی ـ عضلانی در ناحیه پا وجود دارد(05/0p<).

نتیجه‌گیری: اختلالات اسکلتی عضلانی در پرستاران شیوع بالایی داشته و عوامل خطر، پیچیده و مرتبط با شغل می‌باشد.