مقایسه تأثیر تمرین رایج و تمرین لوکوموتور بر سطوح سرمیفاکتور عصبی مشتق شده از مغز و کیفیت زندگی افراد پاراپلژی ناقص
|
ابراهیم بنی طالبی 1، مجید چراغ چشم2 ، محمد فرامرزی2 |
1- گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد، ایران ، banitalebi.e@gmail.com 2- گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد، ایران |
|
چکیده: (4935 مشاهده) |
زمینه و هدف: روشهای درمانی مختلفی پس از آسیب طناب نخاعی شامل تمرینات مقاومتی زمینی، آب درمانی، تمرین لوکوموتور با حمایت وزن و تحریک الکتریکی عملکردی وجود دارد. بنابراین، هدف از این پژوهش مقایسه تأثیر تمرین رایج و تمرین لوکوموتور بر سطوح سرمیفاکتور عصبی مشتقشده از مغز (BDNF) و کیفیت زندگی افراد پاراپلژی ناقص بود.
روش بررسی: این مطالعه از نوع نیمه تجربی با طرح پیشآزمون و پسآزمون است. تعداد 17 نفر بیمار مبتلا به ضایعه نخاعی پاراپلژی به صورت در دسترس و داوطلبانه به عنوان آزمودنی انتخاب شدند. این آزمودنیها به طور تصادفی به دو گروه تمرین لوکوموتور با حمایت وزن(10 = تعداد) و گروه تمرین رایج(7 =تعداد) تقسیم شدند. آزمودنیها در یک دوره 12 هفتهای، 4 جلسه 60 دقیقهای در هفته شرکت کردند. برای ارزیابی عملکرد حرکتی افراد ضایعه نخاعی ناقص از سرعت راه رفتن افراد ضایعه نخاعی استفاده گردید. پرسشنامهSF-36 برای ارزیابی کیفیت زندگی از نظر وضعیت جسمانی و روانی استفاده شد که به وسیله ترکیب نمرات حیطههای هشتگانه تشکیل دهنده سلامت به دست میآید. همچنین سطوح سرمیBDNF به وسیله کیت الایزا اندازهگیری شد. دادهها با استفاده از آزمونهای تی مستقل و تی زوجی تجزیه و تحلیل شدند.
یافتهها: در گروه تمرین لوکوموتور در مقایسه با گروه تمرینات رایج، کاهش معنیداری(009/0=p) در غلظت BDNF سرمیوجود داشت. دادهها تفاوت معنیداری در نمره عملکرد جسمانی(PF) (039/0=p)، انرژی و خستگی(VI) (002/0=p)، سلامت روحی(MH) (004/0=p) و سلامت عمومی(GH) (025/0=p) نشان داد، اما تفاوت معنیداری در نمره محدودیت در نقش جسمانی(RP) (897/0=p)، درد جسمانی(BP) (780/0=p)، عملکرد اجتماعی(SF) (068/0=p) و محدودیت در نقش احساسی(RE) (434/0=p) مشاهده نشد. همچنین تفاوت معنیداری در کیفیت زندگی از نظر جسمیو (313/0=p) روانی(257/0=p) بین دو گروه وجود نداشت.
نتیجهگیری: در برخی از ابعاد کیفیت زندگی تفاوت معنیداری بین دو نوع مداخله توانبخشی وجود دارد، اما در مجموع هر دو نوع تمرین دستاوردهای مؤثر و یکسانی در بهبود کیفیت زندگی افراد پاراپلژی به همراه داشت. همچنین، تمرینات لوکوموتور در مقایسه با تمرینهای رایج میتواند در روند بهبود عملکرد حرکتی افراد پاراپلژی مؤثرتر است.
|
|
واژههای کلیدی: تمرین لوکوموتور، کیفیت زندگی، پاراپلژی ناقص، فاکتور عصبی مشتقشده از مغز(BDNF) |
|
متن کامل [PDF 225 kb]
(1246 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
فیزیولوژی ورزش دریافت: 1394/6/9 | پذیرش: 1394/12/11 | انتشار: 1395/1/17
|
|
|
|