زمینه و هدف: نزدیک به یک دهه است که سازمان جهانی بهداشت تلاش کرده تعریف واحدی از سلامت روانی‌ـ اجتماعی ارایه دهد، اما به دلیل پیچیدگی ابعاد روانی ـ اجتماعی و بافت فرهنگی جوامع مختلف، تعریف و شاخص واحدی ارایه نشده است، هدف از  پژوهش­ حاضر، تعیین شاخص­های سلامت روانی ـ اجتماعی کودکان و نوجوانان استان کهگیلویه و بویراحمد بود.

روش بررسی: پژوهش حاضر به روش ترکیبی(کمی و کیفی) انجام گردید. در بخش کیفی پژوهش از تکنیک دلفی استفاده شد. در پژوهش کنونی تعداد 31 نفر از کارشناسان حوزه کودکان و نوجوانان سازمان بهزیستی از سراسر استان کهگیلویه و بویراحمد به روش گلوله برفی به عنوان نمونه انتخاب شدند. اطلاعات اولیه برای انجام روش دلفی در سه مرحله از طریق پنل دلفی متشکل از کارشناسان سازمان بهزیستی استان کهگیلویه و بویراحمد جمع­آوری گردید. در نهایت با استفاده از روش تحلیل عاملی داده­های کمی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

یافته­ها: مهمترین شاخص­های سلامت روانی ـ اجتماعی در چهار مولفه؛ درون فردی (‌ خود آگاهی هیجانی، جرأت­ورزی و احترم به خود)، بین­فردی (مشارکت، مسئولیت پذیری اجتماعی و روابط اجتماعی)، استرس(مدیریت استرس و کنترل هیجان) و سازگاری (انعطاف‌پذیری و شادی) قرار گرفتند. کم رنگ شدن تبعیض­های جنسیتی و ارتقاء سطح سواد والدین از مهمترین نقاط قوت و فقدان استانداردهای لازم در مهد کودک­ها، عدم مشارکت نوجوانان در تصمیم­گیری­ها، فقدان مهارت­های اجتماعی در خانواده­ها از نقاط ضعف سلامت روانی ـ اجتماعی بود.

نتیجه­گیری: در شرایط درست و به منزله‌ی پیشگیری از عواقبی که در انتظار کودکان و نوجوانان است، سازمان­های متولی باید در یک چشم‌انداز امیدوارکننده، کودکان و نوجوانان را آن­چنان بپرورند که بتوانند پاسخگوی نیازهای حرفه‌ای جامعه باشند و خود را در مقابل آن­ها مسئول و متعهد بدانند.